Pożar w Muzeum Narodowym Brazylii w Rio de Janeiro

[RTBF (radio)] Josef Schovanec opowiada o Muzeum Narodowym Brazylii, cesarza Piotra II, pierwszej fizycznej Ambasady Autistanu w Rio de Janeiro, naszego skromnego projektu „muzeum autystycznego”.

Kontekst : Pożar w Muzeum Narodowym Brazylii w Rio de Janeiro 2 wrzesień 2018 (artykuł w Wikipedii) (Zobacz nasze komentarze na temat tej dramy, na końcu artykułu.) Po tym tragicznym i bardzo smutnym wydarzeniu, Notre Ami Autiste Josef Udgecnec, twórca nazwy „Pomoc” i sponsor naszej organizacji, APrzeczytaj więcej[RTBF (radio)] Josef Schovanec opowiada o Muzeum Narodowym Brazylii, cesarza Piotra II, pierwszej fizycznej Ambasady Autistanu w Rio de Janeiro, naszego skromnego projektu „muzeum autystycznego”.

Admin_Autistan.orgAmbassade d'Autistan à Rio de Janeiro Autyzm Cesarz Brazylii Piotr II Eryk LUCAS Pożar w Muzeum Narodowym Brazylii w Rio de Janeiro Józef Schovanec Rtbf

Artykuły, według kraju Artykuły, według sektorów [S004000] Reprezentacja [S004100] Ambasady |*| Międzynarodowy |BYĆ| (Belgia) |BR| (Brazylia) 18/09/201808/08/2020

Szybka prezentacja :

1. Autistan jest „świat autystyczny” : to wyznacza, w skrócie, wszystko, co charakteryzuje autyzm i osoby autystyczne.
2. Organizacja Dyplomatyczna Autistanu ma główny cel’poinformować władze publiczne kraje, aby lepiej rozumieli potrzeby i trudności osób autystycznych, z celem A „Prawidłowe uwzględnienie autyzmu w każdym miejscu” pozwalając A „Dostępność dla osób autystycznych narażonych na sytuacje powodujące niepełnosprawność„, w celu zmniejszenia „Ataki generowane społecznie (sensoryczny, psychiczne czy inne)”.
Nasza organizacja jest „pozanarodowy”, ona nie wykonuje żadnego „ingerencja z zewnątrz”, oferuje wkład uzupełniający dzięki bardzo szerokiemu podejściu, różnorodny, różny, co pozwala na porównania i refleksje, które są bardzo przydatne w ulepszaniu polityk publicznych.
3. Osoby autystyczne nie cierpią „autyzmu” : na co cierpią konsekwencje braku prawidłowego uwzględnienia autyzmu w każdym miejscu, i w związku z tym brak polityk publicznych i środków umożliwiających dostępność dzięki ograniczeniu tych ataków zewnętrznych.
4. Za to, ważne jest, aby zacząć od zrozumienia tego „autyzm” (co jest ludzką różnicą o wielu cechach) to coś innego niż „zaburzenia autystyczne” (to są same problemy, obiektywne lub subiektywne).
5. Osoby autystyczne muszą to potrafić „uczyć się nieautyzmu” żyć, dostosowując się do tego, ALE bez przestrzegania to znaczy bez „obowiązek stać się nieautystycznym”, ponieważ musimy zachować cechy charakterystyczne dla autyzmu, i musimy unikać wielu niebezpiecznych błędów i pułapek społecznych, w szczególności to, które polega na budowaniu poczucia własnej wartości poprzez „możliwa ocena przez nieznajomych”, co wymaga pewnego rodzaju „dyktatura wizerunku społecznego” zobowiązujący „okulary” (co jest absurdalne, powierzchowny, i szczególnie toksyczny dla osób autystycznych).
6. Niezbędne jest, aby interesy lub przedsiębiorstwa osób autystycznych nie były udaremniane (z wyjątkiem minimalnych zasad dobrych manier), że oni nie podlegają ograniczeniom, do nadmiernej ochrony lub pozbawienia wolności z powodu ich autyzmu.
Rzeczywiście, jest to niesprawiedliwe, ale przede wszystkim uniemożliwia pozytywny rozwój.
Pozytywny rozwój osób z autyzmem jest możliwy tylko wtedy, gdy potrafią nadążać „własną ścieżkę życia”, co oczywiście nie jest zwyczajne, i które będą sprzyjać nieograniczona mnogość możliwości, z wyboru, szans, doświadczeń, randki, przygód, podróże itp.., a nie odwrotnie : ograniczenie i jałowość życia jeszcze bardziej ograniczonego i ograniczonego niż życie większości osób nieautystycznych (co jest bardzo „standaryzowane i zrobotyzowane”).
Za to, konieczne i istotne jest, aby RODZICE osób autystycznych mogli to robić „edukowani na temat autyzmu”.
7. Wolność i eksperymentowanie są zatem niezbędne, i zrozumienie tych zasad (wśród wielu innych, które możemy szczegółowo wyjaśnić i zademonstrować) jest niezbędne, aby społeczeństwo mogło to umożliwić lepsze życie dla osób autystycznych : bardziej wolny, sprawiedliwszy, bardziej spełniony, z tym samym poziomem możliwości i szans, co osoby nieautystyczne, to znaczy A „prawdziwe życie”, godny i szczęśliwy.
8. Byłoby to możliwe, gdyby istniały osoby autystyczne, które potrafią wyjaśnić te rzeczy słuchał uważnie, oraz czy władze publiczne dołożyły wszelkich starań i zrozumiały, że niezbędne modyfikacje nie są nadużyciem : to są korekt korzystnych dla całego społeczeństwa.
Spróbuj przyciągnąć uwagę, i wyjaśnij te rzeczy w przekonujący sposób za pomocą przykładów i dowodów „z prawdziwego życia” : to jedyny cel naszej organizacji.