Парчами Аутистон, аз ҷониби як кӯдаки аутизм дар Брюссел бурда мешавад (Рӯзи ҷаҳонии огоҳӣ аз аутизм 2018)

(акс Синзия Агони)

Présentation rapide :

1. L'Autistan аст “ҷаҳони аутистӣ” : ин нишон медихад, Дар ҷамъбаст, ҳама чизе, ки ба аутизм ва одамони аутистӣ хос аст.
2. L’Organisation Diplomatique de l’Autistan a pour but principal d’ба органхои давлатй хабар диханд кишварҳо, pour qu’elles comprennent mieux les besoins et les difficultés des personnes autistes, бо максади а “Баррасии дурусти аутизм дар ҳама ҷо” имкон додан а “Accessibilité pour les Personnes Autistes Exposées à des Situations Handicapantes“, барои кам кардани “Ҳамлаҳои аз ҷониби иҷтимоӣ тавлидшуда (ҳиссиётӣ, равонӣ ё дигар)”.
Notre organisation est “ғайримиллӣ”, вай ягон корро ичро намекунад “дахолати беруна”, он ба шарофати муносибати хеле васеъ саҳмҳои иловагӣ пешкаш мекунад, гуногун, гуногун, ки ба мукоиса ва мулохизахое имконият медихад, ки барои такмил додани сиёсати давлатй хеле муфиданд.
3. Одамони аутизм азоб намекашанд “аз аутизм” : азоб мекашанд оқибатҳои дар ҳама ҷо мавҷуд набудани баррасии дурусти аутизм, ва аз ин рӯ, набудани сиёсатҳо ва чораҳои ҷамъиятӣ, ки ба туфайли коҳиши ин ҳамлаҳои беруна дастрасиро фароҳам меоранд.
4. Барои он, аз фахмидани он шуруъ кардан зарур аст “аутизм” (ки фарки инсонй бо бисьёр хислатхо) чизи дигар аст “ихтилоли аутизм” (ки факат проблемахо мебошанд, объективӣ ё субъективӣ).
5. Одамони аутизм бояд қодир бошанд “аутизмро ёд гиред” ба он мутобик шуда зиндагй кардан, ВАЛЕ бе риоя кардан яъне бе “вазифадор аст, ки аутизм нашаванд”, зеро мо бояд сифатҳои хоси аутизмро нигоҳ дорем, ва мо бояд аз камбудиҳои зиёд ва хатарнок ва домҳои иҷтимоӣ канорагирӣ кунем, аз ҷумла он чизе, ки иборат аз эҷоди худбаҳодиҳӣ ба воситаи “доварии эҳтимолӣ аз ҷониби бегонагон”, ки як навъ талаб мекунад “диктатураи симои чамъиятй” вазифадор кардан “айнак” (ки бемаъни аст, руякй, ва махсусан барои одамони аутизм заҳролуд аст).
6. Муҳим аст, ки одамони аутистӣ ба манфиатҳо ё тиҷораташон халал нарасонанд (гайр аз коидахои минималии одоб), ки онхо ба маҳдудиятҳо дучор намешаванд, аз хад зиёд мухофизат кардан ё махрум кардан аз озодй аз сабаби аутизмашон.
Ҳақиқатан, ин беадолатона аст, вале пеш аз ҳама он ба ҳама гуна рушди мусбат монеъ мешавад.
Рушди мусбати одамони аутистӣ танҳо дар сурате имконпазир аст, ки онҳо пайравӣ карда тавонанд “роҳи ҳаёти худ”, ки аз афташ оддй нест, ва ки аз ҷониби он манфиатдор хоҳад буд шумораи номаҳдуди имкониятҳо, интихоби, аз имконият, аз таҷрибаҳо, шиносоӣ, аз саргузаштхо, сафар ва ғ.., ва на баръакс : la restriction et l’aridité d’une vie encore plus limitée et bridée que celle de la plupart des personnes non-autistes (ки хеле “стандартӣ ва роботӣ”).
Барои он, il est impératif et primordial que les PARENTS des autistes puissent être “éduqués à l’autisme”.
7. Аз ин рӯ, озодӣ ва озмоиш муҳим аст, ва фаҳмидани ин принсипҳо (дар байни бисьёр дигарон, ки мо метавонем ба таври муфассал фахмонда дихем ва нишон дихем) барои чамъият зарур аст зиндагии беҳтар барои одамони аутизм : бештар озод, одилонатар, бештар ичро гардид, бо ҳамон сатҳи имконот ва имконот, ки одамони аутистӣ надоранд, яъне а “ҳаёти воқеӣ”, сазовор ва хушбахт.
8. Ин имконпазир мебуд, агар одамони аутизм, ки ин чизҳоро шарҳ дода метавонанд бо диккат гуш карданд, et si les pouvoirs publics faisaient des efforts et comprenaient que les modifications nécessaires ne sont pas abusives : ҳастанд ислоххое, ки барои тамоми чамъият фоиданоканд.
Кӯшиш кунед, ки таваҷҷӯҳро ҷалб кунед, ва ин чизхоро бо мисолу далелхо ба таври боварибахш шарх дихед “аз ҳаёти воқеӣ” : ин ягона максади ташкилоти мост.